خواص دارویی بنفشه
بنفشه نوعی گل است از تیره بنفشگان که بیشتر در نواحی معتدل جهان یافت می‌شود. گلی است با ساقه‌ای کوتاه و رنگ آن بنفش، یا ترکیبی از زرد و بنفش است. این گیاه دارای خواص درمانی و پزشکی است که در قدیم ساختن بلور افشار از آن رایج بوده‌است. بنفشه به‌طور طبیعی در شمال ایران می‌روید، ولی با توجه به این که امروزه به عنوان یک گل زینتی در باغچه‌ها کاشته می‌شود، می‌توان آن را دراکثر نقاط ایران مشاهده نمود. به بنفشه گل زیر برف می‌گویند. زیرا آن را در زمستان می‌کارند.
خواص دارویی بنفشه:
بر اساس طب سنتی ایران تمامی قسمت‌های بنفشه از جمله برگ، گل، دانه، ریشه، و سرشاخه‌های گل‌دار مصرف دارویی دارند. بنفشه مرطوب، تند، سرد و اندکی تلخ است و دارای ویژگی‌هایی چون: ضد التهاب، خلط آور، محرک، ادرارآور (مدر)، ضد تومور، ضد رماتیسم، ملین، ضد میکروب، معرق، مسهل، تثبیت‌کنندهٔ دیوارهٔ مویرگ‌ها و تصفیه‌کنندهٔ خون است.
شربت تهیه شده از دم کردهٔ آن را برای درمان سرفه می‌توان استفاده کرد. به دلیل غنی بودن از لحاظ مواد صابونی، خلطآور خوبی است و باعث تقویت و استحکام خونی می‌شود. دو قاشق غذاخوری از پودر گیاه را در نیم لیتر آب جوشیده ریخته و با اضافه کردن مقداری شیر و عسل آن را مصرف می‌کنند.
دم کرده بنفشه را بعد از تغلیظ به صورت کمپرس برای درمان بیماری‌های پوستی می‌توان استفاده نمود. برای درمان رماتیسم می‌توان از کمپرس دم‌کرده گیاه بر روی موضع، روزی دو بار استفاده کرد. از پودر گیاه و آب، خمیری درست می‌شود که برای بهبودی زخم‌ها و جراحات مفید است.
دانه بنفشه به مقدار ۶ تا ۱۰ گرم، در اطفال اثر ملین داشته و مصرف ۷ تا ۱۵ گرم آن در ۱۵۰ گرم آب، اثر مسهلی ملایم ظاهر می‌کند. از روغن بنفشه می‌توان برای جلوگیری از ریزش موی سر، شوره سر، خارش پوستی، زیبایی پوست، ورم لثه، سردرد و خونریزی بینی استفاده کرد.
