بلیله میوه درختی است بزرگ که برگ‌های آن عریض‌تر از برگ انبه و میوه‌ی آن کمی دراز و تخم مرغی است. سر میوه باریک و پوست آن زرد رنگ و نازک است. این درخت در اغلب جنگل‌های مرطوب هند می روید.
این گیاه در طب سنتی به نام های، بلیلج، باهرا نامیده می‌شود و دارای طبیعتی سرد و خشک است. طعم آن شبیه آمله و مغز آن شیرین و شبیه فندق است.
اگر هر روز کمی از آن را بدون هسته بکوبید و بخورید، تونیک، تب بروکمی مخدر است، سرفه را تسکین میدهد، برای معالجه‌ی اسهال، استسقا، سردرد و جذام مفید، مقوی معده و اشتهاآور است و به رفع سوء هاضمه کمک می‌کند، مسهل سودا و صفرا هم هست. میوه نارس بلیله، مسهل و رسیده‌ی آن قابض است. اگر تا مدتی هر روز دوگرم از آن را بدون هسته بکوبید و با شکر و آب گرم مخلوط کرده و بخورید، برای تقویت چشم، افزایش دید چشم و قطع رطوبت‌های جاری از دهان مفید است.
بلیله معده را دباغی و جمع می‌کند، سستی و رطوبت معده را از بین می‌برد و این تاثیر در میان گیاهان دارویی کم نظیر است.
