خارخاسک گیاهی است علفی، یک ساله، دارای ساقههای خوابیده با انشعابات گسترده بر سطح خاک و پوشیده از تار که برگ و ساقههای جوان آن را تارهای ظریف ابریشمی میپوشاند. گلها زرد کوچک و منفرد هستند. میوه آن شیزوکارپ ناشکوفا که در موقع رسیدن قسمتهای پنجگانه آن از هم جدا و پراکنده میشوند. هر یک از این قسمتهای پنجگانه در سطح بیرونی خاردار است. قسمتهای مورد استفاده این گیاه، میوه، دانه، برگ، ریشه و گاهی کلیه اعضای گیاه است ولی بیش از همه میوه آن مورد استفاده قرار میگیرد. رنگ میوههای آن سبز مایل به زرد، بدون بو و با طعم مشخص است.
میوههای این گیاه را در اواخر تابستان و اوایل پاییز جمعآوری مینمایند. این گیاه پراکندگی وسیعی در نواحی مختلف کره زمین دارد. بهطوریکه میتوان آن را در غالب نواحی دنیا مشاهده کرد. ترکیبات شیمیایی گیاه خارخاسک شامل رزین، تاش، روغن ثابت، آلکالوئید، پلی فنلها و مواد معدنی شامل کلسیم، فسفر، آهن، سدیم، پتاسیم، گوگرد، ازت و کلر است. پنج نوع ماده گلیکوزیدی نیز دارد که همه آنها دارای گلوکز است و علاوه بر گلوکز قندهای رامنوز، آرابینوز را هم شامل میشود. خارخاسک به عنوان مدر، دفعکننده سنگهای مجاری ادراری و تقویتکننده قوای جنسی به کار میرود. در طب سنتی برای خارخاسک اثر مدر و دفعکننده سنگهای مجاری ادراری و تقویتکننده قوای جنسی قائل بوده و از آن به عنوان درمانکننده عفونت و التهاب لثه استفاده میشده است. از فراوردههای موجود در بازار میتوان قطره پروستاتان، قطره سنکل و قطره آفرودیت را نام برد.
