گل میخک که به گل‌های آن قرنفل نیز گفته می‌شود، از خانواده میخکیان است. میخک از غنچه‌های خشک شده این درخت به دست می‌آید. این گیاه به علت زیبایی خاصی که دارد، امروزه در بیشتر نقاط دنیا به عنوان گیاه زینتی پرورش داده می‌شود. میخک معمولاً به عنوان یک ادویه آشپزخانه و در ترکیب با فلفل، دارچین و زردچوبه و سایر ادویه‌ها برای تهیه پودر ادویه کاری، مورد استفاده قرار می‌گیرد.
از خواص میخک و روغن آن نیز در تولید عطرها، صابون‌ها و یا به عنوان ماده طعم دهنده در لوازم پزشکی و دندان‌پزشکی استفاده می‌شود. در قدیم میخک ادویه‌ای گران قیمت بود که تنها پادشاهان و ثروتمندان می‌توانستند از آن استفاده کنند. غنچه‌های گیاه میخک پس از باز شدن یعنی قبل از این که رنگ خاکستری و ارغوانی آن تبدیل به قرمز شود، باید چیده و خشک شوند، میخکی که به عنوان ادویه و دارو به کار می‌رود، پودر این غنچه‌ها است.
در طب سنتی ایران در جهت تقویت لثه و درد دندان و رفع بوی بد دهان کاربرد دارد.
