فلفل سیاه گیاه دارویی تند

فلفل سیاه یا پلپل سیاه میوه‌های خشک شده تیره رنگ گیاه فلفل است که بصورت بومی در جنوب هند رشد میکند. فلفل سیاه گیاه رونده گل دهنده‌ای است که بخاطر میوه آن کشت می شود و به شکل خشک شده و به عنوان ادویه یا چاشنی غذایی مصرف می گیرد. گیاه فلفل گیاهی بالارونده است با ریشه‌های ساقه خیز و کوتاه که میوه آن ادویه‌ای تند و سوزنده دارد. فلفل گیاهی دارویی و خوراکی و دارای طعمی تند. فلفل در رنگ‌های متنوعی چون سبز، قرمز، زرد، و نارنجی به دست می‌آید و برای خوش طعم کردن غذا از آن استفاده می‌شود. دانه فلفل پس از خشک و ساییده شدن در رنگ‌های سیاه، سفید و سرخ عرضه می‌شود.

فلفل در هندوستان از زمانهای قدیم به عنوان یک ادویه محبوب مورد استفاده بوده است. تا اواخر قرون وسطی فلفل از هندوستان به اروپا و سایر نقاط جهان تجارت می‌شد. به خاطر ارزش این گونه ادویه‌ها بود که اروپایی‌ها در پی یافتن راه جدیدی به هندوستان بودند. بعد از کشف قاره آمریکا یک نوع جدیدی از فلفل که بومی قاره آمریکا بود شناخته شد. در یونان باستان از فلفل نه تنها به ‌عنوان ادویه بلکه به عنوان پول و هدیه استفاده می‌شد. در قرون وسطی، فلفل سیاه ذخیره شده معیار سنجش سرمایه یک شخص بوده است. فلفل سیاه علاوه بر طعم دادن به غذا، طعم کهنگی غذا را نیز از بین خواهد برد.

میوه گیاه فلفل، که به صورت خشک شده به دانه فلفل معروف است، که میوه کاملاً بالغ آن قرمز تیره است و شامل یک دانه تکی است. دانه‌های فلفل و پودر فلفل یا آسیاب شده آن، ممکن است صرفاً به عنوان فلفل یا دقیق تر به عنوان فلفل سیاه، فلفل سفید یا فلفل سبز شناخته شوند. دانه‌های فلفل سبز در واقع دانه‌های فلفل سیاه نابالغند. فلفل خشک آسیاب شده از دوران باستان هم بخاطر طعم و هم به عنوان دارو استفاده می شده است. فلفل سیاه بالاترین رده را در داد و ستد ادویه در جهان برخوردار است و یکی از رایج‌ترین ادویه های غذاهای اروپایی است. فلفل سیاه بومی کشور هندوستان است و به‌طور گسترده در آنجا و در جاهای دیگر مناطق گرمسیری کشت می‌شود. تندی فلفل سیاه بخاطر ماده شیمیایی piperine است. این ادویه تقریباً روی میزهای غذاخوری در تمام جهان و در کنار نمک پیدا می‌شود.